ସମସ୍ତେ ଶାନ୍ତି ଏବଂ ସହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟ ଖୋଜନ୍ତି, କାରଣ ଏହା ଆମ ଜୀବନରେ ଅଭାବ | ସମୟ ସମୟରେ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଉତ୍ତେଜନା, ରାଗ, ଅସହଯୋଗ ଅନୁଭବ କରୁ | ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ଆମେ ଏହି ଦୁଖର ଶିକାର ହେଉ, ଆମେ ସେଗୁଡ଼ିକୁ ନିଜ ପାଖରେ ରଖୁନାହୁଁ; ଆମେ ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରାୟତ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବଣ୍ଟନ କରୁ | ଦୁଖୀ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଚାରିପାଖରେ ବାତାବରଣ ବ୍ୟାପିଥାଏ, ଏବଂ ଯେଉଁମାନେ ଏପରି ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ସଂସ୍ପର୍ଶରେ ଆସନ୍ତି ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭାବିତ ହୁଅନ୍ତି | ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଏହା ବଞ୍ଚିବାର ଏକ ଦକ୍ଷ ଉପାୟ ନୁହେଁ |

ଆମେ ନିଜ ସହିତ ଶାନ୍ତିରେ ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସହିତ ଶାନ୍ତିରେ ରହିବା ଉଚିତ୍ | ସର୍ବଶେଷରେ, ମଣିଷମାନେ ସାମାଜିକ ପ୍ରାଣୀ, ସମାଜରେ ରହିବାକୁ ଏବଂ ପରସ୍ପର ସହିତ କାରବାର କରିବାକୁ ପଡିବ | କିନ୍ତୁ ଆମେ କିପରି ଶାନ୍ତିରେ ବଞ୍ଚିବା? ଆମେ କିପରି ଭିତରେ ସୁସମ୍ପର୍କ ରଖିବା, ଏବଂ ଆମ ଚାରିପାଖରେ ଶାନ୍ତି ଏବଂ ସହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟ ରକ୍ଷା କରିବା, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ଅନ୍ୟମାନେ ମଧ୍ୟ ଶାନ୍ତିପୂର୍ଣ୍ଣ ଏବଂ ସୁସଂଗତ ଭାବରେ ବଞ୍ଚିପାରିବେ?

ଆମର ଦୁଖରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇବାକୁ ହେଲେ ଆମକୁ ଏହାର ମୌଳିକ କାରଣ, ଦୁଖର କାରଣ ଜାଣିବାକୁ ପଡିବ | ଯଦି ଆମେ ସମସ୍ୟାର ଅନୁସନ୍ଧାନ କରୁ, ଏହା ସ୍ପଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ ଯେ ଯେତେବେଳେ ବି ଆମେ ମନରେ କୌଣସି ନକାରାତ୍ମକତା କିମ୍ବା ଅପରିଷ୍କାରତା ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିବା, ଆମେ ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେବାକୁ ବାଧ୍ୟ | ମନରେ ଏକ ନକାରାତ୍ମକତା, ମାନସିକ ଅପବିତ୍ରତା କିମ୍ବା ଅପରିଷ୍କାରତା ଶାନ୍ତି ଏବଂ ମଧୁର ସମ୍ବନ୍ଧ ସହିତ ରହିପାରିବ ନାହିଁ |

ଆମେ କିପରି ନକାରାତ୍ମକତା ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିବା? ପୁନଶ୍ଚ, ଅନୁସନ୍ଧାନ ଦ୍ୱାରା ଏହା ସ୍ପଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ | ଆମେ ଯେତେବେଳେ ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇଥାଉ ଯେତେବେଳେ ଆମେ କାହାକୁ ଏପରି ଆଚରଣ କରୁ ଯାହାକୁ ଆମେ ପସନ୍ଦ କରୁନାହୁଁ, କିମ୍ବା ଯେତେବେଳେ ଆମେ ଏପରି କିଛି ଘଟୁ ଯାହାକୁ ଆମେ ପସନ୍ଦ କରୁନାହୁଁ | ଅବାଞ୍ଛିତ ଘଟଣା ଘଟେ ଏବଂ ଆମେ ଭିତରେ ଟେନସନ ସୃଷ୍ଟି କରୁ | ଇଚ୍ଛାକୃତ ଜିନିଷଗୁଡିକ ଘଟେ ନାହିଁ, କିଛି ବାଧା ବାଟରେ ଆସେ, ଏବଂ ପୁନର୍ବାର ଆମେ ଭିତରେ ଟେନସନ ସୃଷ୍ଟି କରୁ; ଆମେ ଭିତରେ ଗଣ୍ଠି ବାନ୍ଧିବା ଆରମ୍ଭ କରିବା | ଏବଂ ଜୀବନସାରା, ଅବାଞ୍ଛିତ ଜିନିଷଗୁଡିକ ଘଟିବାକୁ ଲାଗେ, ଚାହୁଁଥିବା ଜିନିଷଗୁଡିକ ହୋଇପାରେ କିମ୍ବା ନ ହୋଇପାରେ, ଏବଂ ଏହି ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ପ୍ରକ୍ରିୟା, ଗଣ୍ଠି ବାନ୍ଧିବା - ଗୋର୍ଡିଆନ୍ ଗଣ୍ଠି - ସମଗ୍ର ମାନସିକ ଏବଂ ଶାରୀରିକ ଗଠନକୁ ଏତେ ତୀବ୍ର କରିଥାଏ, ନକାରାତ୍ମକତାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ, ଜୀବନ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୁ able ଖଦାୟକ ହୋଇଯାଏ | ।

ବର୍ତ୍ତମାନ, ଏହି ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନର ଗୋଟିଏ ଉପାୟ ହେଉଛି ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିବା ଯେ ଜୀବନରେ କ un ଣସି ଅବାଞ୍ଛିତ ଘଟଣା ଘଟେ ନାହିଁ, ଯେପରି ଆମେ ଚାହିଁଥାଉ ସବୁକିଛି ଠିକ୍ ଭାବରେ ଚାଲିଥାଏ | ନା ଆମକୁ ଶକ୍ତି ବିକାଶ କରିବାକୁ ପଡିବ, କିମ୍ବା ଅନ୍ୟ କେହି ଯିଏ ଆମକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଆସିବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଶକ୍ତି ରହିବା ଆବଶ୍ୟକ, ଦେଖିବା ପାଇଁ ଅବାଞ୍ଛିତ ଘଟଣା ଘଟେ ନାହିଁ ଏବଂ ଆମେ ଚାହୁଁଥିବା ସବୁକିଛି ଘଟେ | କିନ୍ତୁ ଏହା ଅସମ୍ଭବ ଅଟେ। ଦୁନିଆରେ ଏପରି କେହି ନାହାଁନ୍ତି ଯାହାର ଇଚ୍ଛା ସବୁବେଳେ ପୂରଣ ହୁଏ, ଯାହାର ଜୀବନରେ ସବୁକିଛି ତାଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ଅନୁଯାୟୀ ଘଟେ, କିଛି ଅବାଞ୍ଛିତ ଘଟଣା ବିନା | ଜିନିଷଗୁଡ଼ିକ କ୍ରମାଗତ ଭାବରେ ଘଟେ ଯାହା ଆମର ଇଚ୍ଛା ଏବଂ ଇଚ୍ଛାର ବିପରୀତ ଅଟେ | ତେବେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠେ: ଯେତେବେଳେ ଆମେ ପସନ୍ଦ କରୁନଥିବା ଜିନିଷଗୁଡ଼ିକର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାବେଳେ ଆମେ କିପରି ଅନ୍ଧ ଭାବରେ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ବନ୍ଦ କରିପାରିବା? ଆମେ କିପରି ଟେନସନ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ବନ୍ଦ କରି ଶାନ୍ତିପୂର୍ଣ୍ଣ ଏବଂ ସୁସଂଗତ ରହିପାରିବା?

ଭାରତରେ, ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଦେଶମାନଙ୍କରେ, ଅତୀତର ଜ୍ wise ାନୀ ସାଧୁ ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ ଏହି ସମସ୍ୟାକୁ - ମନୁଷ୍ୟର ଦୁ suffering ଖର ସମସ୍ୟାକୁ ଅନୁସାଧନା କଲେ ଏବଂ ଏହାର ସମାଧାନ ପାଇଲେ: ଯଦି କ un ଣସି ଅନାବଶ୍ୟକ ଘଟଣା ଘଟେ ଏବଂ ଆପଣ କ୍ରୋଧ, ଭୟ କିମ୍ବା କ neg ଣସି ନକାରାତ୍ମକତା ସୃଷ୍ଟି କରି ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଆରମ୍ଭ କରନ୍ତି, ତେବେ , ଯଥାଶୀଘ୍ର, ତୁମେ ତୁମର ସାଧନାକୁ ଅନ୍ୟ କିଛି ଆଡକୁ ପଠାଇବା ଉଚିତ୍ | ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ, ଉଠ, ଏକ ଗ୍ଲାସ ପାଣି ନିଅ, ପିଇବା ଆରମ୍ଭ କର - ତୁମର କ୍ରୋଧ ବୃଦ୍ଧି ପାଇବ ନାହିଁ; ଅନ୍ୟ ପଟେ, ଏହା ହ୍ରାସ ପାଇବା ଆରମ୍ଭ କରିବ | କିମ୍ବା ଗଣନା ଆରମ୍ଭ କରନ୍ତୁ: ଗୋଟିଏ, ଦୁଇ, ତିନି, ଚାରି | କିମ୍ବା ଏକ ଶବ୍ଦ, ବା ବାକ୍ୟାଂଶ, କିମ୍ବା କିଛି ମନ୍ତ୍ରର ପୁନରାବୃତ୍ତି ଆରମ୍ଭ କର, ବୋଧହୁଏ ଏକ ଦେବତା କିମ୍ବା ସାଧୁ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ନାମ ଯାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ତୁମର ଭକ୍ତି ଅଛି; ମନ ବିଭ୍ରାନ୍ତ ହୁଏ, ଏବଂ କିଛି ପରିମାଣରେ ତୁମେ ନକାରାତ୍ମକତାରୁ ମୁକ୍ତ, କ୍ରୋଧରୁ ମୁକ୍ତ |

ଏହି ସମାଧାନ ସାହାଯ୍ୟକାରୀ ଥିଲା; ଏହା କାମ କଲା ଏହା ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କାମ କରେ | ଏହିପରି ପ୍ରତିକ୍ରିୟା କରି ମନ ଆନ୍ଦୋଳନରୁ ମୁକ୍ତ ଅନୁଭବ କରେ | ତଥାପି, ସମାଧାନ କେବଳ ସଚେତନ ସ୍ତରରେ କାମ କରେ | ବାସ୍ତବରେ, ସାଧନାକୁ ବିଭ୍ରାନ୍ତ କରି ତୁମେ ନକାରାତ୍ମକତାକୁ ଚେତନା ଭିତରକୁ ଠେଲିଦିଅ, ଏବଂ ସେଠାରେ ତୁମେ ସମାନ ଅପବିତ୍ରତା ସୃଷ୍ଟି ଏବଂ ଗୁଣନ ଜାରି ରଖ | ଭୂପୃଷ୍ଠରେ ଶାନ୍ତି ଏବଂ ସ harmony ହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟର ଏକ ସ୍ତର ଅଛି, କିନ୍ତୁ ମନର ଗଭୀରତାରେ ଚାପିତ ନକାରାତ୍ମକତାର ଏକ ଶୋଇଥିବା ଆଗ୍ନେୟଗିରି ଅଛି ଯାହା ଶୀଘ୍ର କିମ୍ବା ହିଂସାତ୍ମକ ବିସ୍ଫୋରଣରେ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇପାରେ |

ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ସତ୍ୟର ଅନ୍ୟ ଅନୁସନ୍ଧାନକାରୀମାନେ ସେମାନଙ୍କ ସନ୍ଧାନରେ ଆହୁରି ଆଗକୁ ଗଲେ ଏବଂ ନିଜ ଭିତରେ ମନ ଏବଂ ବସ୍ତୁର ବାସ୍ତବତାକୁ ଅନୁଭବ କରି ଜାଣିପାରିଲେ ଯେ ସାଧନାକୁ ବିଭ୍ରାନ୍ତ କରିବା କେବଳ ସମସ୍ୟାରୁ ଦୂରେଇ ଯାଉଛି | ପଳାୟନ କ solution ଣସି ସମାଧାନ ନୁହେଁ; ଆପଣଙ୍କୁ ଏହି ସମସ୍ୟାର ସାମ୍ନା କରିବାକୁ ପଡିବ | ଯେତେବେଳେ ମନରେ ନକାରାତ୍ମକତା ଉପୁଜେ, କେବଳ ଏହାକୁ ପାଳନ କର, ଏହାର ସାମ୍ନା କର | ତୁମେ ମାନସିକ ଅପରିଷ୍କାରତା ଦେଖିବା ଆରମ୍ଭ କରିବା ମାତ୍ରେ ଏହା ନିଜର ଶକ୍ତି ହରାଇବାକୁ ଲାଗିଲା ଏବଂ ଧୀରେ ଧୀରେ ଶୁଖିଯାଏ |

ଏକ ଭଲ ସମାଧାନ; ଏହା ଉଭୟ ଚରମ - ଦମନ ଏବଂ ଅଭିବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଏଡାଇଥାଏ | ନକାରାତ୍ମକତାକୁ ଚେତନାରେ ପୋତିଦେଲେ ଏହା ବିଲୋପ ହେବ ନାହିଁ, ଏବଂ ଏହାକୁ ଅସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକର ଶାରୀରିକ କିମ୍ବା କଣ୍ଠସ୍ୱର ଭାବରେ ପ୍ରକାଶ କରିବାକୁ ଅନୁମତି ଦେବା କେବଳ ଅଧିକ ସମସ୍ୟା ସୃଷ୍ଟି କରିବ | କିନ୍ତୁ ଯଦି ତୁମେ କେବଳ ପାଳନ କର, ତେବେ ଅପବିତ୍ରତା ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ତୁମେ ଏଥିରୁ ମୁକ୍ତ |

ଏହା ଚମତ୍କାର ଲାଗୁଛି, କିନ୍ତୁ ଏହା ପ୍ରକୃତରେ ବ୍ୟବହାରିକ କି? ନିଜର ଅପରିଷ୍କାରତାକୁ ସାମ୍ନା କରିବା ସହଜ ନୁହେଁ | ଯେତେବେଳେ କ୍ରୋଧ ଉପୁଜେ, ଏହା ଆମକୁ ଏତେ ଶୀଘ୍ର ଭରିଦିଏ ଯେ ଆମେ ସାଧନା ମଧ୍ୟ ଦେଇନାହୁଁ | ତା’ପରେ, କ୍ରୋଧ ଦ୍ୱାରା ପରାସ୍ତ ହୋଇ, ଆମେ ଶାରୀରିକ କିମ୍ବା କଣ୍ଠସ୍ୱର କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥାଉ ଯାହା ନିଜକୁ ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ କ୍ଷତି ପହଞ୍ଚାଏ | ପରେ, ଯେତେବେଳେ କ୍ରୋଧ ଅତିକ୍ରମ କଲା, ଆମେ କାନ୍ଦିବା ଏବଂ ଅନୁତାପ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଉ, ଏହି ବା ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କଠାରୁ କିମ୍ବା ଭଗବାନଙ୍କଠାରୁ କ୍ଷମା ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁ: “ଓ ,, ମୁଁ ଭୁଲ୍ କରିଥିଲି, ଦୟାକରି ମୋତେ କ୍ଷମା କରନ୍ତୁ!” କିନ୍ତୁ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ଯେତେବେଳେ ଆମେ ସମାନ ପରିସ୍ଥିତିରେ ଥାଉ, ଆମେ ପୁନର୍ବାର ସମାନଙ୍କଙ୍ଗରେ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା କରୁ | ଏହି ନିରନ୍ତର ଅନୁତାପ ଆଦ ସାହାଯ୍ୟ କରେ ନାହିଁ |

ଅସୁବିଧା ହେଉଛି ଯେତେବେଳେ ନକାରାତ୍ମକତା ଆରମ୍ଭ ହୁଏ ଆମେ ସଚେତନ ନୁହଁ | ଏହା ଅଜ୍ଞାତ ମନରେ ଗଭୀରରୁ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ, ଏବଂ ଏହା ସଚେତନ ସ୍ତରରେ ପହଞ୍ଚିବା ବେଳକୁ ଏହା ଏତେ ଶକ୍ତି ହାସଲ କଲା ଯେ ଏହା ଆମକୁ ଭରିଦିଏ, ଏବଂ ଆମେ ଏହାକୁ ପାଳନ କରିପାରିବୁ ନାହିଁ |

ଧରାଯାଉ ମୁଁ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସଚିବଙ୍କୁ ନିୟୋଜିତ କରେ, ଯେହେତୁ ଯେତେବେଳେ କ୍ରୋଧ ଆସେ ସେ ମୋତେ କୁହନ୍ତି, “ଦେଖ, କ୍ରୋଧ ଆରମ୍ଭ ହେଉଛି!” ଯେହେତୁ ଏହି କ୍ରୋଧ କେବେ ଆରମ୍ଭ ହେବ ମୁଁ ଜାଣିପାରୁ ନାହିଁ, ତେଣୁ ମୋତେ ତିନିଟି ସିଫ୍ଟ ପାଇଁ ତିନି ଜଣ ବେସରକାରୀ ସଚିବ ନିଯୁକ୍ତି କରିବାକୁ ପଡିବ! ଧରାଯାଉ ମୁଁ ଏହାକୁ ସମ୍ଭାଳି ପାରିବି, ଏବଂ କ୍ରୋଧ ଉତ୍ପନ୍ନ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା | ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ମୋର ସଚିବ ମୋତେ କୁହନ୍ତି, “ଦେଖ, କ୍ରୋଧ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି!” ପ୍ରଥମ କାର୍ଯ୍ୟ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଭର୍ତ୍ସନା କରିବି: “ହେ ମୂର୍ଖ! ତୁମେ ଭାବୁଛ ତୁମେ ମୋତେ ଶିକ୍ଷା ଦେବା ପାଇଁ ଦରମା ପାଇଛ? ” ମୁଁ କ୍ରୋଧରେ ଏତେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଯେ ଭଲ ଉପଦେଶ ସାହାଯ୍ୟ କରିବ ନାହିଁ |

ଧରାଯାଉ ଜ୍ଞାନ ବିସ୍ତାର କରେ ଏବଂ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଗାଳି କରେ ନାହିଁ | ଏହା ପରିବର୍ତ୍ତେ, ମୁଁ କହୁଛି, “ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ | ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ବସି ମୋର କ୍ରୋଧକୁ ନିଶ୍ଚୟ ଦେଖିବି। ” ତଥାପି, ଏହା ସମ୍ଭବ କି? ମୁଁ ଆଖି ବନ୍ଦ କରି କ୍ରୋଧକୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରିବା ମାତ୍ରେ କ୍ରୋଧର ବସ୍ତୁ ତୁରନ୍ତ ମୋ ମନକୁ ଆସେ - କ୍ରୋଧ ଆରମ୍ଭ କରିଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ବା ଘଟଣା | ତା’ପରେ ମୁଁ ନିଜେ କ୍ରୋଧକୁ ଦେଖୁ ନାହିଁ; ମୁଁ କେବଳ ସେହି ଭାବର ବାହ୍ୟ ଉତ୍ସାହକୁ ଦେଖୁଛି | ଏହା କେବଳ କ୍ରୋଧକୁ ବ to ାଇବା ପାଇଁ ସେବା କରିବ ଏବଂ ସେଥିପାଇଁ କୌଣସି ସମାଧାନ ହେବ ନାହିଁ | କୌଣସି ବିସ୍ତୃତ ଅବକ୍ଷୟତା, ଅବକ୍ଷୟ ଭାବନା, ବାହ୍ୟ ବସ୍ତୁରୁ ଛାଡପତ୍ର ଯାହା ଦେଖିବା ପ୍ରକୃତରେ କଷ୍ଟସାଧ୍ୟ ତାହା ପାଳନ କରିବା ଅତ୍ୟନ୍ତ କଷ୍ଟକର |

ତଥାପି, ଯିଏ ଚରମ ସତ୍ୟରେ ପହଞ୍ଚିଲା, ସେ ପ୍ରକୃତ ସମାଧାନ ପାଇଲା | ସେ ଆବିଷ୍କାର କଲେ ଯେ ଯେତେବେଳେ ମନରେ କୌଣସି ଅଶୁଦ୍ଧତା ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ, ଶାରୀରିକ ଭାବରେ ଦୁଇଟି ଜିନିଷ ଏକାସାଙ୍ଗରେ ଘଟିବା ଆରମ୍ଭ କରେ | ଗୋଟିଏ ହେଉଛି ଶ୍ୱାସ ଏହାର ସାଧାରଣ ଲୀଳା ହରାଇଥାଏ | ଯେତେବେଳେ ନକାରାତ୍ମକତା ମନକୁ ଆସେ ଆମେ କଠିନ ନିଶ୍ୱାସ ନେବା ଆରମ୍ଭ କରିଥାଉ | ଏହା ପାଳନ କରିବା ସହଜ ଅଟେ | ଏକ ସବ୍ଟଲର୍ ସ୍ତରରେ, ଶରୀରରେ ଏକ ବାୟୋକେମିକାଲ୍ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଆରମ୍ଭ ହୁଏ, ଫଳସ୍ୱରୂପ କିଛି ସମ୍ବେଦନଶୀଳତା ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ | ପ୍ରତ୍ୟେକ ଅପରିଷ୍କାରତା ଶରୀରରେ କିଛି ସମ୍ବେଦନଶୀଳତା ସୃଷ୍ଟି କରେ |

ଏହା ଏକ ବ୍ୟବହାରିକ ସମାଧାନ ଉପସ୍ଥାପନ କରେ | ଜଣେ ସାଧାରଣ ବ୍ୟକ୍ତି ମନର ଅବକ୍ଷୟ ଅପବିତ୍ରତା - ଅବକ୍ଷୟ ଭୟ, କ୍ରୋଧ କିମ୍ବା ଆବେଗକୁ ଦେଖିପାରିବ ନାହିଁ | କିନ୍ତୁ ଉପଯୁକ୍ତ ତାଲିମ ଏବଂ ଅଭ୍ୟାସ ସହିତ ଶ୍ସକ୍ରିୟା ଏବଂ ଶରୀରର ସମ୍ବେଦନଶୀଳତା ପାଳନ କରିବା ଅତି ସହଜ, ଉଭୟ ମାନସିକ ବିକୃତି ସହିତ ସିଧାସଳଖ ଜଡିତ |

ଶ୍ଵାସକ୍ରିୟା ଏବଂ ସମ୍ବେଦନଶୀଳତା ଦୁଇଟି ଉପାୟରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବ | ପ୍ରଥମେ, ସେମାନେ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସଚିବଙ୍କ ପରି ହେବେ | ମନରେ ଏକ ନକାରାତ୍ମକତା ସୃଷ୍ଟି ହେବା ମାତ୍ରେ ନିଶ୍ୱାସ ତା’ର ସ୍ୱାଭାବିକତା ହରାଇବ; ଏହା ଚିତ୍କାର କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିବ, “ଦେଖ, କିଛି ଭୁଲ୍ ହୋଇଛି!” ଏବଂ ଆମେ ନିଶ୍ୱାସକୁ ଗାଳି ଦେଇ ପାରିବୁ ନାହିଁ; ଆମକୁ ଚେତାବନୀ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ପଡିବ | ସେହିଭଳି, ସମ୍ବେଦନଶୀଳତା ଆମକୁ କହିବ ଯେ କିଛି ଭୁଲ୍ ହୋଇଛି | ତାପରେ, ଚେତାବନୀ ଦିଆଯିବା ପରେ, ଆମେ ଶ୍ iration ାସକ୍ରିୟା ଉପରେ ନଜର ରଖିବା ଆରମ୍ଭ କରିପାରିବା, ସମ୍ବେଦନଶୀଳତା ଉପରେ ନଜର ରଖିବା ଆରମ୍ଭ କରିପାରିବା ଏବଂ ଅତି ଶୀଘ୍ର ଆମେ ଜାଣିପାରିବା ଯେ ନକାରାତ୍ମକତା ଦୂର ହୋଇଯାଏ |

ଏହି ମାନସିକ-ଶାରୀରିକ ଘଟଣା ଦୁଇ ପାର୍ଶ୍ୱରେ ଥିବା ମୁଦ୍ରା ପରି | ଗୋଟିଏ ପଟେ ମନରେ ସୃଷ୍ଟି ହେଉଥିବା ଚିନ୍ତା ଏବଂ ଭାବନା, ଅନ୍ୟ ପଟେ ଶରୀରରେ ଶ୍ଵାସକ୍ରିୟା ଏବଂ ସମ୍ବେଦନଶୀଳତା | ଯେକୌଣସି ଚିନ୍ତାଧାରା ବା ଭାବନା, ଉତ୍ପନ୍ନ ଯେକୌଣସି ମାନସିକ ଅଶୁଦ୍ଧତା ନିଶ୍ୱାସରେ ଏବଂ ସେହି ମୁହୂର୍ତ୍ତର ସମ୍ବେଦନଶୀଳତାରେ ଦେଖାଯାଏ | ଏହିପରି, ଶ୍ଵାସକ୍ରିୟା କିମ୍ବା ସମ୍ବେଦନଶୀଳତାକୁ ଦେଖି ଆମେ ବାସ୍ତବରେ ମାନସିକ ଅଶୁଦ୍ଧତା ଉପରେ ନଜର ରଖୁ | ସମସ୍ୟାରୁ ଦୂରେଇ ରହିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଆମେ ବାସ୍ତବତାକୁ ସାମ୍ନା କରୁଛୁ | ଫଳସ୍ୱରୂପ, ଆମେ ଆବିଷ୍କାର କରୁ ଯେ ଏହି ଅଶୁଦ୍ଧତା ସେମାନଙ୍କର ଶକ୍ତି ହରାନ୍ତି; ଅତୀତ ପରି ସେମାନେ ଆଉ ଆମକୁ ପରାସ୍ତ କରନ୍ତି ନାହିଁ | ଯଦି ଆମେ ଅବିରତ ରହିଥାଉ, ସେମାନେ ଶେଷରେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଯାଆନ୍ତି ଏବଂ ଆମେ ଏକ ଶାନ୍ତିପୂର୍ଣ୍ଣ ଏବଂ ସୁଖମୟ ଜୀବନଯାପନ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଥାଉ, ଯାହା ନକାରାତ୍ମକତାରୁ ମୁକ୍ତ ଅଟେ |

ଏହିପରି ଭାବରେ, ଆତ୍ମ-ନୀରିକ୍ଷଣର କୌଶଳ ଆମକୁ ଏହାର ଦୁଇଟି ଦିଗରେ, ଭିତର ଏବଂ ବାହ୍ୟରେ ବାସ୍ତବତା ଦେଖାଏ | ପୂର୍ବରୁ ଆମେ କେବଳ ବାହ୍ୟକୁ ଦେଖୁଥିଲୁ, ଭିତରର ସତ୍ୟକୁ ହରାଇଥିଲୁ | ଆମର ଅସନ୍ତୋଷର କାରଣ ପାଇଁ ଆମେ ସବୁବେଳେ ବାହାରେ ଦେଖୁଥିଲୁ; ଆମେ ସବୁବେଳେ ଦାୟୀ ଏବଂ ବାହାରେ ବାସ୍ତବତା ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲୁ | ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ବାସ୍ତବତା ବିଷୟରେ ଅଜ୍ଞ ହୋଇ, ଆମେ କଦାପି ବୁଝିପାରିଲୁ ନାହିଁ ଯେ ଦୁଖର କାରଣ ଭିତରେ, ସୁଖଦ ଏବଂ ଅପ୍ରୀତିକର ସମ୍ବେଦନଶୀଳତା ପ୍ରତି ଆମର ଅନ୍ଧ ପ୍ରତିକ୍ରିୟାରେ |

ବର୍ତ୍ତମାନ, ତାଲିମ ସହିତ, ଆମେ ମୁଦ୍ରାର ଅନ୍ୟ ପାର୍ଶ୍ୱକୁ ଦେଖିପାରିବା | ଆମେ ଆମର ଶ୍ଵଶକ୍ରୀୟା ଏବଂ ଭିତରେ କ’ଣ ଘଟୁଛି ସେ ବିଷୟରେ ସଚେତନ ହୋଇପାରିବା | ସେ ଯାହା ହେଉ, ନିଶ୍ୱାସ କିମ୍ବା ସମ୍ବେଦନଶୀଳତା, ଆମେ କେବଳ ମାନସିକ ସନ୍ତୁଳନ ହରାଇ ଏହାକୁ ପାଳନ କରିବା ଶିଖୁ | ଆମେ ଆମର ଦୁଖର ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଏବଂ ଗୁଣନ ବନ୍ଦ କରିବା | ଏହା ପରିବର୍ତ୍ତେ, ଆମେ ଅପବିତ୍ରତାକୁ ପ୍ରକାଶ ଏବଂ ଚାଲିଯିବାକୁ ଅନୁମତି ଦିଏ |

ଏହି କୌଶଳ ଯେତେ ଅଧିକ ଅଭ୍ୟାସ କରେ, ସେତେ ଶୀଘ୍ର ନକାରାତ୍ମକତା ଦୂର ହେବ | ଧୀରେ ଧୀରେ ମନ ଅପରିଷ୍କାରରୁ ମୁକ୍ତ ହୁଏ, ଶୁଦ୍ଧ ହୋଇଯାଏ | ଏକ ଶୁଦ୍ଧ ମନ ସର୍ବଦା ପ୍ରେମରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ - ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ନିସ୍ୱାର୍ଥପର ପ୍ରେମ, ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ବିଫଳତା ଏବଂ ଦୁଖ ପାଇଁ ଦୟା, ସେମାନଙ୍କର ସଫଳତା ଏବଂ ସୁଖରେ ଆନନ୍ଦରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ, ଯେକୌଣସି ପରିସ୍ଥିତିର ସାମ୍ନାରେ ସମାନତା ଭରିଥାଏ |

ଯେତେବେଳେ ଜଣେ ଏହି ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ପହଞ୍ଚେ, ଜଣଙ୍କର ଜୀବନର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଢାଞ୍ଚା ବଦଳିଯାଏ | କଣ୍ଠସ୍ୱର କିମ୍ବା ଶାରୀରିକ ଭାବରେ କିଛି କରିବା ଆଉ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ ଯାହା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ଶାନ୍ତି ଏବଂ ସୁଖକୁ ଭଣ୍ଡୁର କରିବ | ଏହା ପରିବର୍ତ୍ତେ, ଏକ ସନ୍ତୁଳିତ ମନ କେବଳ ଶାନ୍ତିରେ ପରିଣତ ହୁଏ ନାହିଁ, ବରଂ ଆଖପାଖର ପରିବେଶ ମଧ୍ୟ ଶାନ୍ତି ଏବଂ ସହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହୁଏ ଏବଂ ଏହା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭାବିତ କରିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବ |

ଭିତରେ ଅନୁଭୂତ ହୋଇଥିବା ସମସ୍ତ ଜିନିଷର ସାମ୍ନାରେ ସନ୍ତୁଳିତ ରହିବାକୁ ଶିଖିବା ଦ୍ୱାରା, ବାହ୍ୟ ପରିସ୍ଥିତିରେ ମଧ୍ୟ ସମ୍ମୁଖୀନ ହେଉଥିବା ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରତି ବିଚ୍ଛିନ୍ନତା ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ | ତଥାପି, ଏହି ବିଚ୍ଛିନ୍ନତା ଜଗତର ସମସ୍ୟା ପ୍ରତି ପଳାୟନ କିମ୍ବା ଉଦାସୀନତା ନୁହେଁ। ଯେଉଁମାନେ ନିୟମିତ ଭାବରେ ଭିପାସାନା ଅଭ୍ୟାସ କରନ୍ତି, ସେମାନେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଦୁଖ ପ୍ରତି ଅଧିକ ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ହୁଅନ୍ତି, ଏବଂ ଯେକୌଣସି ପ୍ରକାରେ ଯନ୍ତ୍ରଣାରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ ଯଥାସମ୍ଭବ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତି - କୌଣସି ଆନ୍ଦୋଳନ ସହିତ ନୁହେଁ, ବରଂ ପ୍ରେମ, କରୁଣା ଏବଂ ସମାନତା ସହିତ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ମନ ସହିତ | ସେମାନେ ପବିତ୍ର ଉଦାସୀନତା ଶିଖନ୍ତି - କିପରି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ପ୍ରତିବଦ୍ଧ ହେବା, ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାରେ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ଜଡିତ ହେବା, ସେହି ସମୟରେ ମନର ସନ୍ତୁଳନ ବଜାୟ ରଖିବା | ଏହିପରି ଭାବରେ ସେମାନେ ଶାନ୍ତି ଏବଂ ଖୁସିରେ ରୁହନ୍ତି, ଯେତେବେଳେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ଶାନ୍ତି ଏବଂ ସୁଖ ପାଇଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରନ୍ତି |

ବୁଦ୍ଧ ଏହା ଶିଖାଇଲେ: ଜୀବନର ଏକ କଳା | ସେ କଦାପି କୌଣସି ଧର୍ମ, କ “ଣସି“ ଇସ୍ ”ପ୍ରତିଷ୍ଠା କିମ୍ବା ଶିକ୍ଷା ଦେଇନଥିଲେ। ଯେଉଁମାନେ ତାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆସିଥିଲେ ସେମାନଙ୍କୁ କୌଣସି ରୀତିନୀତି କିମ୍ବା ରୀତିନୀତି, କୌଣସି ଖାଲି ଆନୁଷ୍ଠାନିକତା ଅଭ୍ୟାସ କରିବାକୁ ସେ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଇନଥିଲେ। ଏହା ପରିବର୍ତ୍ତେ, ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ଭିତରର ବାସ୍ତବତାକୁ ଦେଖି ପ୍ରକୃତିକୁ ଯେପରି ଦେଖିବା ପାଇଁ ଶିଖାଇଲେ | ଅଜ୍ଞତାରୁ ଆମେ ସେହି ଉପାୟରେ ପ୍ରତିକ୍ରିୟାଶୀଳ ହୋଇଥାଉ ଯାହା ନିଜକୁ ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ କ୍ଷତି ପହଞ୍ଚାଏ | କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ଜ୍ଞାନ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୁଏ - ବାସ୍ତବତାକୁ ଦେଖିବାର ଜ୍ଞାନ - ପ୍ରତିକ୍ରିୟା କରିବାର ଏହି ଅଭ୍ୟାସ ଦୂର ହୋଇଯାଏ | ଯେତେବେଳେ ଆମେ ଅନ୍ଧ ଭାବରେ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା କରିବା ବନ୍ଦ କରିଦେଉ, ସେତେବେଳେ ଆମେ ପ୍ରକୃତ କାର୍ଯ୍ୟରେ ସକ୍ଷମ ଅଟୁ - ଏକ ସନ୍ତୁଳିତ ମନରୁ କାର୍ଯ୍ୟ, ଏକ ମନ ଯାହା ସତ୍ୟକୁ ଦେଖେ ଏବଂ ବୁ s ିଥାଏ | ଏହିପରି କାର୍ଯ୍ୟ କେବଳ ସକରାତ୍ମକ, ସୃଜନଶୀଳ, ନିଜ ପାଇଁ ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସହାୟକ ହୋଇପାରେ |

ତେବେ ଯାହା ଆବଶ୍ୟକ, ତାହା ହେଉଛି “ନିଜକୁ ଜାଣିବା” - ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜ୍ଞାନୀ ବ୍ୟକ୍ତି ଦେଇଥିବା ଉପଦେଶ | ଆମେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ନିଜକୁ ଜାଣିବା ଉଚିତ, କେବଳ ବୌଦ୍ଧିକ ଭାବରେ ଧାରଣା ଏବଂ ଥିଓରୀ କ୍ଷେତ୍ରରେ ନୁହେଁ, ଏବଂ କେବଳ ଭାବପ୍ରବଣ କିମ୍ବା ଭକ୍ତିଭାବରେ ନୁହେଁ, କେବଳ ଯାହା ଶୁଣିଛୁ କିମ୍ବା ପଢିଛୁ ତାହା ଅନ୍ଧ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରିବା | ଏହିପରି ଜ୍ଞାନ ଯଥେଷ୍ଟ ନୁହେଁ | ବରଂ, ଆମେ ବାସ୍ତବତାକୁ ବାସ୍ତବିକ ଭାବରେ ଜାଣିବା ଆବଶ୍ୟକ | ଏହି ମାନସିକ-ଶାରୀରିକ ଘଟଣାର ବାସ୍ତବତାକୁ ଆମେ ସିଧାସଳଖ ଅନୁଭବ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ | ଏହା କେବଳ ଆମ ଦୁଖରୁ ମୁକ୍ତ ହେବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବ |

ଆମର ନିଜ ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ବାସ୍ତବତାର ଏହି ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଅନୁଭୂତି, ଆତ୍ମ-ନୀରିକ୍ଷଣର ଏହି କୌଶଳ, ଯାହାକୁ ଭିପାସାନା ସାଧନା କୁହାଯାଏ | ବୁଦ୍ଧଙ୍କ ସମୟରେ ଭାରତର ଭାଷାରେ ପାସାନା ଅର୍ଥ ସାଧାରଣ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଦେଖିବା, ଆଖି ଖୋଲିବା; କିନ୍ତୁ ଭିପାସାନା ଜିନିଷଗୁଡିକ ଯେପରି ଦେଖାଯାଉଛି ତାହା ଉପରେ ନଜର ରଖିଛି | ଦୃଶ୍ୟମାନ ସତ୍ୟକୁ ଅନୁପ୍ରବେଶ କରିବାକୁ ପଡିବ, ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମେ ସମଗ୍ର ସାଇକୋ-ଭୌତିକ ଗଠନର ଚରମ ସତ୍ୟରେ ପହଞ୍ଚିବା | ଯେତେବେଳେ ଆମେ ଏହି ସତ୍ୟକୁ ଅନୁଭବ କରୁ, ସେତେବେଳେ ଆମେ ଅନ୍ଧ ଭାବରେ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ବନ୍ଦ କରିବା, ନକାରାତ୍ମକତା ସୃଷ୍ଟି କରିବା ବନ୍ଦ କରିବା ଶିଖିବା - ଏବଂ ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବରେ ପୁରାତନଗୁଡିକ ଧୀରେ ଧୀରେ ବିଲୋପ ହୋଇଯାଏ | ଆମେ ଦୁଖରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇ ପ୍ରକୃତ ସୁଖ ଅନୁଭବ କରୁ |

ଏକ ସାଧନା ପାଠ୍ୟକ୍ରମରେ ଦିଆଯାଇଥିବା ତାଲିମ ପାଇଁ ତିନୋଟି ପଦକ୍ଷେପ ଅଛି | ପ୍ରଥମେ, ଜଣେ କ କୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟ, ଶାରୀରିକ କିମ୍ବା କଣ୍ଠସ୍ୱରରୁ ଦୂରେଇ ରହିବା ଆବଶ୍ୟକ, ଯାହା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଶାନ୍ତି ଏବଂ ସହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟକୁ ବିଘ୍ନ କରିଥାଏ | ମନର ଅଶୁଦ୍ଧତାରୁ ନିଜକୁ ମୁକ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ଜଣେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିପାରିବ ନାହିଁ ଏବଂ ସେହି ସମୟରେ ଶରୀର ଏବଂ ବକ୍ତବ୍ୟର କାର୍ଯ୍ୟ ଜାରି ରଖିବ ଯାହା କେବଳ ସେମାନଙ୍କୁ ବ .ାଇଥାଏ | ତେଣୁ, ନୈତିକତାର ସଂକେତ ହେଉଛି ଅଭ୍ୟାସର ପ୍ରଥମ ପଦକ୍ଷେପ | ଜଣେ ହତ୍ୟା ନକରିବା, ଚୋରି ନକରିବା, ଯୌନ ଶୋଷଣ ନକରିବା, ମିଥ୍ୟା ନକହିବା ଏବଂ ମଦ୍ୟପାନ ନକରିବା ପାଇଁ ପ୍ରତିଜ୍ କରେ | ଏହିପରି କାର୍ଯ୍ୟରୁ ନିବୃତ୍ତ ହୋଇ, ଜଣେ ଆଗକୁ ବଢିବା ପାଇଁ ମନକୁ ଯଥେଷ୍ଟ ଶାନ୍ତ ହେବାକୁ ଦେଇଥାଏ |

ପରବର୍ତ୍ତୀ ପଦକ୍ଷେପ ହେଉଛି ଏହି ବନ୍ୟ ମନ ଉପରେ କିଛି ଦକ୍ଷତା ବିକାଶ କରିବା, ଏହାକୁ ଏକ ବସ୍ତୁ, ନିଶ୍ୱାସ ଉପରେ ସ୍ଥିର ରହିବାକୁ ତାଲିମ ଦେଇ | ଜଣେ ଯଥାସମ୍ଭବ ଶ୍ସକ୍ରିୟା ଉପରେ ସାଧନା ରଖିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରେ | ଏହା ଏକ ନିଶ୍ୱାସ ପ୍ରଶ୍ୱାସ ନୁହେଁ; ଜଣେ ନିଶ୍ୱାସକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରେ ନାହିଁ | ଏହା ପରିବର୍ତ୍ତେ, ଜଣେ ପ୍ରାକୃତିକ ଶ୍ସକ୍ରିୟାକୁ ଦେଖେ, ଯେପରି ଭିତରକୁ ଆସେ, ବାହାରକୁ ଯାଏ | ଏହି ଉପାୟରେ ଜଣେ ମନକୁ ଆହୁରି ଶାନ୍ତ କରେ ଯାହା ଦ୍ଵାରା ଏହା ଆଉ ତୀବ୍ର ନକାରାତ୍ମକତା ଦ୍ୱାରା ଅଧିକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହୁଏ ନାହିଁ | ସେହି ସମୟରେ, ଜଣେ ମନକୁ ଏକାଗ୍ର କରି ଏହାକୁ ତୀକ୍ଷ୍ଣ ଏବଂ ଅନୁପ୍ରବେଶକାରୀ କରିଥାଏ, ଅନ୍ତର୍ନିହିତ କାର୍ଯ୍ୟରେ ସକ୍ଷମ |

ଏହି ପ୍ରଥମ ଦୁଇଟି ପଦକ୍ଷେପ, ଏକ ତିକ ଜୀବନଯାପନ କରିବା, ଏବଂ ମନକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିବା, ନିଜ ପାଇଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆବଶ୍ୟକ ଏବଂ ଲାଭଦାୟକ, କିନ୍ତୁ ଯଦି କେହି ତୃତୀୟ ପଦକ୍ଷେପ ନ ନିଅନ୍ତି ତେବେ ସେମାନେ ନକାରାତ୍ମକତାକୁ ଦମନ କରିବେ: ନିଜ ପ୍ରକୃତିର ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ଜ୍ଞାନର ବିକାଶ କରି ଅପବିତ୍ରତାର ମନକୁ ଶୁଦ୍ଧ କରିବା | । ଏହା ହେଉଛି ଭିପାସାନା: ସର୍ବଦା ପରିବର୍ତ୍ତିତ ମନ-ବିଷୟ ଘଟଣାର ନିଜ ଭିତରେ ଥିବା ବ୍ୟବସ୍ଥିତ ତଥା ବିଚକ୍ଷଣ ପର୍ଯ୍ୟବେକ୍ଷଣ ଦ୍ୱାରା ନିଜ ନିଜର ବାସ୍ତବତାକୁ ଅନୁଭବ କରିବା | ଏହା ହେଉଛି ବୁଦ୍ଧଙ୍କ ଶିକ୍ଷାର ସମାପ୍ତି: ଆତ୍ମ-ପର୍ଯ୍ୟବେକ୍ଷଣ ଦ୍ୱାରା ଆତ୍ମ-ଶୁଦ୍ଧତା |

ଏହା ସମସ୍ତଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅଭ୍ୟାସ ହୋଇପାରିବ | ସମସ୍ତେ ଦୁଖର ସମସ୍ୟାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହୁଅନ୍ତି | ଏହା ଏକ ସର୍ବଭାରତୀୟ ରୋଗ ଯାହା ଏକ ସର୍ବଭାରତୀୟ ପ୍ରତିକାର ଆବଶ୍ୟକ କରେ, ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକ ନୁହେଁ। ଯେତେବେଳେ ଜଣେ କ୍ରୋଧରେ ପୀଡିତ ହୁଏ, ଏହା ବଦ୍ଧ କ୍ରୋଧ, ହିନ୍ଦୁ କ୍ରୋଧ କିମ୍ବା ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ କ୍ରୋଧ ନୁହେଁ | କ୍ରୋଧ ହେଉଛି କ୍ରୋଧ | ଯେତେବେଳେ ଏହି କ୍ରୋଧର ପରିଣାମ ସ୍ୱରୂପ ଉତ୍ତେଜିତ ହୁଏ, ଏହି ଆନ୍ଦୋଳନ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ, କିମ୍ବା ଯିହୁଦୀ, କିମ୍ବା ମୁସଲମାନ ନୁହେଁ | ଏହି ରୋଗ ସର୍ବଭାରତୀୟ ଅଟେ। ଏହାର ପ୍ରତିକାର ମଧ୍ୟ ସର୍ବଭାରତୀୟ ହେବା ଜରୁରୀ |

ଭିପାସାନା ଏପରି ପ୍ରତିକାର | ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ଶାନ୍ତି ଏବଂ ସହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟକୁ ସମ୍ମାନ କରୁଥିବା ଜୀବନ ଧାରଣ ଉପରେ କେହି ଆପତ୍ତି କରିବେ ନାହିଁ। ମନ ଉପରେ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ବିକାଶ କରିବାକୁ କେହି ଆପତ୍ତି କରିବେ ନାହିଁ | ନିଜ ପ୍ରକୃତି ବିଷୟରେ ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ବିକାଶ କରିବାକୁ କେହି ଆପତ୍ତି କରିବେ ନାହିଁ, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ନକାରାତ୍ମକତାର ମନ ମୁକ୍ତ ହୋଇପାରିବ। ଭିପାସାନା ହେଉଛି ଏକ ସର୍ବଭାରତୀୟ ପଥ |

ଭିତରର ସତ୍ୟକୁ ଦେଖିବା ଦ୍ୱାରା ବାସ୍ତବତାକୁ ଦେଖିବା - ଏହା ନିଜକୁ ସିଧାସଳଖ ଏବଂ ଅନୁଭୂତି ଭାବରେ ଜାଣିବା | ଜଣେ ଅଭ୍ୟାସ କଲାବେଳେ, ଜଣେ ନିଜକୁ ମାନସିକ ଅପରିଷ୍କାର ଦୁଖରୁ ମୁକ୍ତ କରି ରଖେ | ମୋଟ, ବାହ୍ୟ, ସ୍ପଷ୍ଟ ସତ୍ୟଠାରୁ, ମନ ଏବଂ ବସ୍ତୁର ଚରମ ସତ୍ୟକୁ ପ୍ରବେଶ କରେ | ତା’ପରେ ଜଣେ ତାହା ଅତିକ୍ରମ କରେ, ଏବଂ ଏକ ସତ୍ୟକୁ ଅନୁଭବ କରେ ଯାହା ମନ ଏବଂ ବସ୍ତୁ ବାହାରେ, ସମୟ ଏବଂ ସ୍ଥାନ ବାହାରେ, ଆପେକ୍ଷିକ ଆପେକ୍ଷିକ କ୍ଷେତ୍ର ବାହାରେ: ସମସ୍ତ ଅପବିତ୍ରତା, ସମସ୍ତ ଅପରିଷ୍କାରତା, ସମସ୍ତ ଯନ୍ତ୍ରଣାରୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ମୁକ୍ତିର ସତ୍ୟତା | ଯେକକୌଣସି ନାମ ଏହି ଚରମ ସତ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କରେ ଅପ୍ରାସଙ୍ଗିକ; ଏହା ସମସ୍ତଙ୍କର ଅନ୍ତିମ ଲକ୍ଷ୍ୟ |

ଆପଣ ସମସ୍ତେ ଏହି ଚରମ ସତ୍ୟକୁ ଅନୁଭବ କରନ୍ତୁ | ସମସ୍ତ ଲୋକ ଦୁଖରୁ ମୁକ୍ତ ହୁଅନ୍ତୁ। ସେମାନେ ପ୍ରକୃତ ଶାନ୍ତି, ପ୍ରକୃତ ସମନ୍ୱୟ, ପ୍ରକୃତ ସୁଖ ଉପଭୋଗ କରନ୍ତୁ |

ସମସ୍ତ ଜିନିଷ ଖୁସି ହୋଇପାରେ |